امسال همزمان با دهه مبارکه فجر بنیاد شهید استان قم دست به اقدام جالبی زده بود و با مراجعه به پرونده های شهدای دوران انقلاب تصاویر مبارک آنها را در محلهای شهادتشون نصب کرده بود . تقریبا خیایبان اصلی شهر ( صفائیه ) و اطراف آن در هر پنجاه قدم می شد تصویر برخی از اولین شهدای عزت و استقلال و آزادی ملت غیور ایران را مشاهده کرد .

به نظر من این ابتکار خیابان اصلی شهر را تبدیل به کتابی سرخ کرده بود که می توانست هر برگ آن حکایتی از مظلومیت مجاهدین در خون خفته راه قرآن و عترت و خونخواری و قدرت طلبی حکومت فاسدی باشد که جیره خوارانش هنوز خود را دایه مهربانتر از مادر ملت ایران می دانند و در گرما گرم خانه های ویلائی و کازینوها و کاباره هایشان دلشان برای آزادی این ملت پاره پاره می شود !!!!!!!!!!

وقتی با همسرم و دخترانم بیرون رفته بودیم در هر قدم توقف می کردیم و همسرم با خواندن اطلاعات مندرج روی تصویر مبارک شهدایی که می رفتند تا از خاطره ها محو شوند برای بچه ها از رشادتهای آنها می گفت . اما به راستی ما که از شلمچه تا اروند ، از طلائیه تا فکه و از جنوب تا غرب مرزهای میهنمان را زیارتگاه شهدا می دانیم که ( الحق هم همینطوره ) چرا از شهرها و کوچه هایمان غفلت می کنیم . کدام شهر و روستا را سراغ دارید که روی خیابان و خاکش خون پاک شهیدی به زمین نریخته باشد ؟ تا کنون به این فکر کرده اید که در هر شهر چند خانه را می شود سراغ کرد که خون مقدس شهیدی در کنار آن به زمین ریخته و به دست منافقین بدتر از صدام و حزب بعث به شهادت رسیده است ؟ چرا شهدای دوران انقلاب و شـهدای مظلوم تـرور را کمتر یاد می کنیم ؟ آنـان را که نه در مقابله با دشمنی که آمده تا بکـشد یا کشـته شود بلکه ناجوانمردانه و غافلگیرانه مورد اصابت گلوله قرار گرفتند و آنان که با دست خالی و تنها به جرم دفاع از کیان اسلامی و استقلال ملّی شان به خون غلطیدند ، کمتر به یاد می آوریم و از کنار مقتل پاکشان بی تفاوت و سرسری عبور می کنیم .

گویا این دسته از پیشکسوتان شهادت و خون در پیچ و خم روزمره زندگی هایمان به راحتی به فراموشی سپرده شده اند ! گاهی آنقدر نسبت به چنین اموری بی تفاوت می شویم که بی آنکه قصد توهین داشته باشیم با بی دقتی اسباب سبک انگاری این جایگاه های محترم را فراهم می کنیم . درست مثل این رفتگر عزیز که بی توجه به محل شهادت شهدای گرانقدر شهرش که آزادی و امنیت و زندگی امروزش را مانند همه ما مدیون آنهاست، سطل زباله اش را درست در جایگاه شهادت آنان پارک می کند و روز 22 بهمن هزار هزار تظاهر کننده غیور هم با بی تفاوتی نا خواسته ای از کنار آن می گذرند .

بیائید تا به وصیت امام راحلمان نگذاریم پیش کسوتان شهادت و خون در پیچ و خم زندگی روزمره به فراموشی سپرده شوند.